Lata osiemdziesiąte to jak bańka czasu, obecna tu i teraz. Ludzie, miejsca, relacje, przekonania, przyzwyczajenia, programy umysłu.  Adam i Ewa.  Nie potrafimy od nich uciec. Tkwią w naszych umysłach, ciałach, powietrzu, mieszkaniach, na polu. Nie jesteśmy doskonali.  Często nie wystarcza nam sił, by nie stracić naszej dziecięcej werwy  do życia szczęśliwego. Epoka komunizmu ukształtowała naszą rzeczywistość w kolorystyce dość ponurej. Nasze wnętrza, skurczone po niekorzystnym kursie i praniu, są, jakie są.